سيد محمد رضا علوي املشي-برخی منابع و دوستان مطلع و پیگیر عدد بسیار جالبی را اعلام می کنند که حاکی از تعداد قابل ملاحظه حضور نامزدهای احتمالی در انتخابات هشتم مجلس شورای اسلامی است.
حداقل 25 تن از عزیزان حوزه انتخابیه رودسر و املش ، خود را برای رقابت های انتخاباتی اسفند ماه آماده می کنند.
صرف نظر از کیفیت دانش های تخصصی و سطح کارآمدی نامزدهای احتمالی پیش گفته و اینکه ملاحظات حقیقی و ملاک های صحیح یک “انتخاب مطلوب چیستند؟ باید چند نکته را در این باب یادآور شد و در آن ژرف کاوی نمود.
الف. تنوع نامزدها
متنوع بودن نامزدها با سلایق گونه گون سیاسی – اجتماعی و علاقمندی حضور ایشان در صحنه های خدمت رسانی به جامعه، راوی موضوعی به نام “ذخیره سرمایه اجتماعی” است، که در جامعه شهری ما افراد دارای تنوع افکار و سلایق بسیارند و جرات حضور ایشان در صحنه های اجتماعی و سیاسی در سطح مناسبی قرار دارد .
و این قلم بر خود می بالد که در چنین دیار پر استعدادی دیده به جهان گشوده است.
هرچند که باید مراقب نکته اساسی و مهم “کیفیت حضور” افراد بود تا تنوع و کثرت نامزدها و باید آن را کلیدی به شمار آورد.
مثلاً هر چند موضوع سرمایه اجتماعی در برخی شهرهای اطراف ما مناسب تر از رودسر و املش است اما هرگز ما چنین تنوعی را در این شهرهای همسایه و دیوار به دیوارمان شاهد نیستیم و این معلول همان موضوع کلیدی کیفیت حضور نامزدها است .
ب. ناکارآمدی گزینه انتخاب شده
شروع زودهنگام رایزنی های انتخاباتی نامزدها مساله ای است که نشان از “عدم مطلوبیت مردمی” نماینده فعلی دارد، چرا که رویه معمول بر این است در مناطقی که نماینده از “مقبولیت و کارآمدی نسبی” برخوردار است باقی رقبا میدان عمل گسترده ای برای رایزنی ها نخواهند داشت و طبعاً ندای “اَنا رَجُل” ها خفیف تر به گوش می رسد.
هر چند این قلم نقد و ارزیابی نماینده محترم فعلی رودسر و املش را وظیفه اجتماعی خود می داند اما این موضوع باید در یک تحلیل مجزا و “منصفانه” مورد توجه قرار گیرد و از اجحاف و اغراق پرهیز گردد.
ج. کثرت نامزدها
اینکه به لحاظ تعداد نامزدها در سطح گسترده ای قرار داریم، شاید شائبه “شهر فرهیختگان” برخی فیلسوفان قدیم را به ذهن متبادر سازد، اما حقیقتا واقع ماجرا همین است؟
به نظر شما صرف گزینه های متنوع و پر شمار، برای وظیفه خطیر نمایندگی مجلس به نفع عامه مردم است؟
کثرت عزیزان و گرامیان علاقمند به نمایندگی در حالی صورت می پذیرد که ما هیچ کارکرد فعال و مشخص و جذابی را از بسیاری از این عزیزان نمی شناسیم.
مدیریت یک مدرسه یا یک پادگان و یا یک اداره شاید شان و توانمندی مدیریتی کسی باشد اما الزاما موفقیت های مدیریتی محدود و مقطعی و قرار داشتن در یک طایفه نسبتا بزرگ یا متوسط و … به هیچ وجه دلیل مناسبی برای احساس برازندگی و کارآمدی در کسوت نمایندگی از عامه مردم محروم این دیار در مجلس شورای اسلامی نخواهد بود.
به نظر می رسد قلیلی از این بزرگواران دچار نوعی “توهم مقبولیت اجتماعی” هستند و یا دچار “خود بزرگ بینی در کارآمدی” و یا تلفیقی از هر دو.
فراموش نکنیم این دیار تا چه حد از عوام فریبی و تهییج احساسات سطحی برخی نمایندگان پیشین آسیب دیده است.
نتیجه:
حداقل برخي نمایندگان ناکارآمد این دیار” باز تولید چرخه محرومیت و توسعه نیافتگی” است.
ما باید محروم بمانیم چون افراد توانمند و قدری را در سطوح بالای حاکمیتی برای چانه زنی و ستاندن حقوق مشروع مردم در اختیار نداریم.
ما باید محروم، منطقه محروم، استان محروم (و چندین عبارت حقارت بار از این دست)، بمانیم چرا که نخبگان ما به خوبی به وظایف حقیقی و مسئولیت های اجتماعی خویش عمل می کنند و نه گزینه های انتخاب شده.
موارد فوق از آن جهت مرض اجتماعی است که سمت و سوی گزینش مردم را به انتخاب بدون ملاک صحیح می کشاند و نهایتاً منتج به انتخاب بزرگواری می شود که شاید با دیگر رقبا آنچنان تفاوتی نداشته باشد و یا حتی ….
از این روست که دکترین شیطانی “هر که عوام فریب تر، موفق تر” در جامعه نفوذ می کند و سد راه عملی شدن حضور متخصصان کارآمدتر و قابل تر می شود و این اتفاق یعنی نوعی انحطاط، یعنی نوعی تغییر به سوی انحراف.
بی هیچ تردید طبقه محروم جامعه بیش و پیش از دیگران دچار آسیب می شوند چرا که اساساً در جوامع در حال توسعه، فقرا به دلیل عدم در اختیار داشتن منابع درآمدی و سرمایه ای از یکسو و از دیگر سو به لحاظ عدم پوشش حمایت های عام تامین اجتماعی از این قشر، به شدت آسیب پذیر بوده و نوسانات اندک و لرزه های محدود در ساحت سیاست و فرهنگ و اقتصاد، موج های سهمگین و پس لرزه های شدید را در زندگی ایشان در پی خواهد داشت.
امید است با حضور فعالانه نخبگان در تمامی سطوح جامعه و تبلیغ یک انتخاب آگاهانه برای گزینش فردی کارآمد و متخصص و امین، گامی برای تعالی و توسعه این دیار عزیز برداریم.
یا علی مدد.