انسجام تشکیلاتی

دکتر الیاس نادران – ظرف کمتر از شش ماه استیضاح دومین وزیرکابینه اصولگرای جناب آقای دکتر احمدی نژاد از طرف اقلیتی از مجلس طرح شده است. به این مناسبت و به این دلیل که جریانات رقیب جبهه اصولگرایان ممکن است پس از آن از این قبیل حرکت ها داشته باشند ذکر نکاتی چند را ضروری می دانم:

1. محوری ترین استدلالی که امضاء کنندگان طرح کرده اند ضعف مدیریت وعمل نکردن به وعده هاست. حتی اگر این مطلب را بعنوان یک واقعیت بپذیریم، اولاً راه حل قطعی آن استیضاح و بی وزیر کردن آموزش و پرورش و تشدید شکافهای بین مجلس و دولت اصولگرا نیست. این موضوع و موارد مشابه آن بار دیگر ضرورت تقویت تعاملات دولت و مجلس برای استماع ایرادات و رفع مشکلات اجرایی را عیان می کند. ثانیاً واقعیات دیگری وجود دارد که نباید مورد غفلت واقع شود. به پاره ای از آنها در ذیل اشاره می شود.
2. مجلس هفتم و دولت نهم حداکثر تلاش خود را برای ارتقاء معیشتی فرهنگیان بعمل آورده اند، البته این بدان معنا نیست که به همه مطالبات فرهنگیان عزیز پاسخ داده شده و اهداف بلند عدالت طلبانه مجلس و دولت کاملاً محقق شده است. پافشاری مجلس برای اجرایی شدن مصوبه مدیریت خدمات کشوری برای جبران تدریجی کاستی هاست.
3. جریانات رقیب اصولگرایان با موج سواری قصد دارند مطالبات صنفی فرهنگیان را به یک حرکت اجتماعی ـ سیاسی تبدیل کنند. برای مثال یکی از منتخبان اقلیت شورای اسلامی تهران در ملاقات با عده معدودی ضمن اظهار مطالبی رهنمود داده است که شما روی تصویب و اجرای لایحه جامع خدمات کشوری پافشاری کنید. اینها نمی توانند اجرا کنند و دچار چالش خواهند شد .
4. اختلافات درون جبهه اصولگرایان، بویژه در انتخابات شوراهای سوم اسلامی شهر و روستا، این امید را در جریان رقیب ایجاد کرده که با ایجاد شکاف و تشدید اختلافات داخل بتواند در مجلس هشتم سهم بیشتری را بخود اختصاص دهد. بنابراین انسجام تشکیلاتی و باز تعریف روابط درون سازمانی فراکسیون اصولگرایان در داخل مجلس هفتم ضرورت جدی دارد. باید همین مساله را به فرصتی برای اصولگرایان تبدیل کرد و هیئت رییسه فراکسیون تکلیف امضاء کنندگان استیضاح که احیانا درون فراکسیون هستند را با توجه به تصمیم شورای مرکزی و مجمع عمومی فراکسیون روشن نماید. اگر در عده ای تعلق سیاسی به جریان اصولگرا وجود ندارد، باید تکلیف طرفین روشن باشد.
5. هر چند اکثریت مجلس هفتم در مقابل دولت دوم خرداد نهایت همکاری و مدارا را انجام داد و حتی در مقابل تمایل عده ای به اشاره مقام معظم رهبری تمکین نمود، لیکن نمی توان از جریانات رقیب انتظار چنین چیزی را داشت ولی می توان از اعضاء فراکسیون اکثریت انتظار داشت که در زمین رقیب بازی نکنند و اگر ملاحظاتی وجود دارد از طریق مجاری مربوطه حل و فصل شود، هر چند این مساله نافی حق نمایندگی نیست ولی نمی توان مقولات اجتماعی ـ سیاسی را مجرد از عالم واقع تحلیل و درباره آن تصمیم گرفت و این در مورد اکثریت مجلس همانقدر صادق است که در مورد دولت اصولگرای برادرمان احمدی نژاد و بویژه سخنگوی محترم ایشان .